II. Mesrutiyet
24 Temmuz 1908 'de Meşrutiyet'in ilanındansonra İttihat ve Terakki Cemiyeti doğrudan
iktidara gelmedi; Hüseyin Hilmi Paşa, İbrahim
Hakkı Paşa ve Sait Paşa gibi saygın
kişiliklere kurdurulan hükümetleri dışarıdan
kontrol etmeyi tercih etti. Aralık 1908 'de
seçilen Mebus an Meclisi'nde üyelerin büyük
çoğunluğu İTC tarafından desteklenen
kişilerdi. Şubat 1909'da Osmanlı tarihinde ilk
kez bir hükümet, mecliste İttihat ve Teraki
grubunun verdiği güvensizlik oyuyla
düşürüldü.
Cemiyetin; 1908 , 1909 , 1910 ve 1911 'de
yapılan ilk dört kongresi Selanik 'te gizli
olarak yapılmış ve Merkez Komite üyeleri
kamuya açıklanmamıştı. Gizli bir cemiyetin
siyasi sorumluluk taşımadan sahip olduğu
iktidar, 1909 başlarından itibaren sert
eleştirilerle karşılaştı. "Rical-i
gayb" (görünmez kişiler) deyimi siyasi hiciv
diline girdi. Nisan 1909'da cemiyete muhalif
bir gazetecinin Galata Köprüsü üzerinde
kimliği belirsiz bir kişi tarafından öldürülmesi
üzerine çıkan olaylar, İTC iktidarına karşı " 31
Mart Vakası" olarak bilinen ayaklanmaya yol
açtı. Bu ayaklanma Selanik'ten gelen ordu
birlikleri tarafından bastırıldı. Cemiyet
eskisinden daha güçlü bir şekilde iktidara
yerleşti. II. Abdülhamit'in yerine getirilen V.
Mehmet Reşat , iktidarın elinde bir kukla
olmaktan ileri gidemedi. Ağustos 1909'da
yapılan Kanun-ı Esasi değişikliğiyle siyasi
güç, meclisin tekeline alındı.