Duzenli Ordunun Kurulmasi

İstanbul Hükümeti ve işgal devletlerinin

kışkırtmalarıyla çıkan ayaklanmaları

bastırmak ve günden güne ilerleyen Yunan

ordusunu durdurmak, ancak düzenli bir ordu

ile mümkündü. Bu iki sorun çözülmeden

bağımsızlığı elde etmek imkansızdı. Mondros

Mütarekesinden sonra ordular terhis

edilmişti. Elde Kazım Karabekir'in komutanı

olduğu Erzurum'daki 15. Kolordu'dan başka,

gerçek savaş gücü taşıyan birlik yoktu. Ordu

yalnız boş kadrolar durumundaydı. Gerek

Temsil Heyeti, gerek ardından kurulan yeni

Meclis silahlanmaya ve seferberliğe gidecek

durumda değildi. Ancak, ayaklanmalar

bastırılmalı ve Yunan ilerleyişi

durdurulmalıydı.

Batı Anadolu'da, İzmir'in işgalinden sonra

vatansever üç Albay, Kazım Özalp

(Orgeneral), Bekir Sami (Anday) ve Şerif

(Aker) Beyler, emirlerindeki birliklere

katılanlarla birlikte direnmeye başlamışlardı.

Ancak bu direnişler güçsüzdü ve gerilla

eylemleri ile düşmana zarar vermekten öteye

geçmiyordu. Bu tür direnişler Kuvay-ı Milliye

(Milli Kuvvetler) ruhunu doğurdu. Balıkesir ve

Alaşehir Kongreleriyle Egeli yurtseverler bu

hareketi daha bilinçli şekilde desteklediler.

Yunan işgalinin büyük zulümlerle ilerlemesi

pek çok yurttaşın bu direnişlere katılmasını

sağladı.

Direniş hareketleri olumlu ama yetersizdi.

Kuvay-i Milliye birlikleri içinde Çerkes Ethem

gibi büyük başarılar elde edenler oldu. Ancak

bu birlikler gerçek bir ordu olmaktan çok

uzaktı. Yalnızca kendi şeflerini dinliyor,

Ankara'daki Genelkurmayın buyruklarına

uymuyorlardı. Ayrıca bu birlikler

ayaklananları kendi şeflerinin isteklerine göre

hukuk kurallarına uymadan

cezalandırıyorlardı. Yunanlıların 22 Haziran

1920'de başlattıkları saldırı önlenemedi.

Meclisin, 12 Temmuz 1920'de yaptığı

toplantıda bazı milletvekilleri Yunan

saldırısının durdurulamamasında cephedeki

komutanların suçlu olduğunu belirttiler.

Mustafa Kemal Paşa bu suçlamaların doğru

olmadığını, Avrupa devletlerince

silahlandırılmış ve donatılmış Yunan

ordusuna sadece milli ve gönüllü kuvvetlerle

karşı koymanın mümkün olmadığını

belirterek, artık TBMM'nin gerçek anlamda bir

orduya sahip olması gerektiğini ileri sürdü.

Bunu gerçekleştirmek için, milli kuvvetlerde

bulunan yetenekli personelin, düzenli asker

olarak ordu birliklerinin kadrolarına

geçirilmesini ve yeniden bazı doğumluların

silah altına alınması gerektiğini ifade etti.

TBMM'nin bu konudaki kararı üzerine düzenli

ordu kurulmaya başlandı.

Bu karara, bazı Kuvay-i Milliye birlikleri karşı

çıktı. Ama daha önce Mustafa Kemal'in aldığı

önlemlerle bir çok Kuvay-i Milliye birliği ordu

içerisinde eritilmişti. Yeni silah altına

alınanlarla beraber düzenli ordu hızla

oluşmaya başladı. Artık Türk Ordusu temel

olarak yeniden kurulmuş bulunuyordu. 9

Kasım 1920 de Batı Cephesi iki komutanlığa

bölündü: Batı ve Güney Cepheleri. Batı

Cephesi komutanlığına Genel Kurmay Başkanı

Albay İsmet (İnönü) Bey, Güney Cephesi

komutanlığına da İçişleri Bakanı Albay Refet

Bey atandı. Buradaki kuvvetlerin savaş

yeteneği artırıldı ve örgütlenmesi sürdürüldü.

Milli Mücadelenin ilk günlerinde başarılı

hizmetlerde bulunan çete reisi Çerkes Ethem,

komutasındaki Kuvay-i Seyyare adını taşıyan

müfreze, Albay İsmet Bey'in komutanı olduğu

Batı Cephesi içinde yer alıyordu. Çerkes

Ethem ve kardeşlerinin cephe komutanını

tanımamaları ve düzenli ordu disiplinine

uymamaları üzerine, Bakanlar Kurulu 27

Aralık 1920'de bu birliklerin etkisiz hale

getirilmesine karar verdi. Çerkes Ethem

kuvvetleri, başarılı bir şekilde dağıtıldı ve

buyruğundaki kişilerin çoğu düzenli orduya

katıldı.